Bejrut, Liban, 2022
Nazywam się Alaa Al-Ali. Urodziłem się w Libanie jako dziecko bez kraju, nazywany od samego początku uchodźcą. Jestem Palestyńczykiem. Moja rodzina emigrowała z Palestyny w 1948 roku.
W 1992 roku Alaa wraz z rodziną zamieszkał w budynku Gaza Hospital. Szpital ten został założony w Bejrucie w 1975 roku przez Organizację Wyzwolenia Palestyny i Palestyńskie Stowarzyszenie Czerwonego Półksiężyca. Budynek Gaza Hospital był świadkiem masakry w Sabrze i Szatili w 1982 roku. W trakcie wojny obozów w Bejrucie, w latach 1985–1987, przestał pełnić funkcję szpitala, a stał się miejscem azylu, schronieniem dla osób, które straciły swoje domy podczas wojny. Alaa wraz z rodziną mieszkał w budynku Gaza Hospital przez trzydzieści lat.
Budynek Gaza Hospital kiedyś był moim domem. Miał dla mnie symboliczne znaczenie i był ważny ze względu na ludzi mieszkających w jego murach i historię, jaką ze sobą nieśli. Dla mnie dom to miejsce i ludzie.
Alaa Al-Ali był jednym z twórców filmu dokumentalnego reżyserowanego przez Marco Pasquiniego „Gaza Hospital”. Opowiadał on historię szpitala w Sabrze. Alaa uczestniczył też w poszukiwaniach osób, które zaginęły podczas masakry w Sabrze i Szatili oraz wojny domowej. Twórca projektu artystycznego „Listy z diaspory palestyńskiej”, autor trzech filmów krótkometrażowych „Podróż kanapy”, „List do Ahmada”, „O Sabro, Gazo”.
