Artykuły₁₇

Czym jest dla nas dom? Czy myślimy czasem o tych, którzy musieli go opuścić wbrew swojej woli, co o nich wiemy? Agnieszka Obszańska porozmawiała na temat platformy DOM z jej twórczyniami, koordynatorką projektu Alicją Ryś i autorką zdjęć na platformę Agatą Grzybowską. Zachęcamy do przysłuchania się ich rozmowie, w której opowiadają więcej o projekcie i same próbują się zmierzyć z nieoczywistym pytaniem o to, czym jest dla nas dom.

Na ile uniwersalne jest pojęcie domu dla ludzi na całym świecie? Jak możemy go zdefiniować, myśleć i rozmawiać o nim? Czym jest dom dla bohaterów platformy, oraz jak dom rozumieją autorki projektu? Odpowiedzi na te pytania możecie posłuchać w audycji „One mają Głos”, w której Żaneta Gotowalska rozmawia z Alicją Ryś, koordynatorką projektu DOM oraz Agatą Grzybowską, fotoreporterką.

  Sabra–Gaza Nie było mnie tu w dniu, gdy to się wydarzyło. Przeprowadziłem się tutaj wiele lat później. Aromat kawy parzonej wtedy, we wrześniu, przez tych, którzy nie mogli jej wypić, wciąż jeszcze zalega w zakamarkach tego miejsca. Prowadzę przyjezdnego tam, skąd nie da się zobaczyć końca ulicy, skąd widać tylko ten kawałek. Przybysz pyta, gdzie jest Sabra, a gdzie jest Szatila? Powtarzam odpowiedź, do której udzielania jestem już tak przyzwyczajony, […]

Od chwili, gdy przybyłam do Europy, chciałam napisać o moich marzeniach, a nie tylko tłumaczyć się, dlaczego tu przyjechałam. Zastanawiałam się, z jakiego powodu nikt mnie nie pyta o plany na przyszłość, a jedynie o to, dlaczego rodzice postanowili wysłać mnie do Europy. Mam w głowie to pytanie, ale w sercu noszę nadzieję, że będę mogła opowiadać o moich pragnieniach, a nie tylko o okolicznościach, w których znalazłam się z powodu decyzji innych ludzi. Przecież wcale nie planowałam tak żyć. Pracuję, by osiągnąć to, czego pragnę. wrzesień 2019 […]

Urodziłam się w roku Nakby[1], w 1948 roku. Moją ojczyzną jest Hajfa w Palestynie. Kiedy miałam czterdzieści dni, moi rodzice zabrali mnie i wyjechali do Syrii. Miałam dom, pracowałam w UNRWA, studiowałam prawo. Dziś mam siedemdziesiąt cztery lata. Pewnego dnia rozejrzałam się wokół siebie i okazało się, że nie mam nic. Dziś Hadia mieszka w Libanie. „W ostatnie lato byłam sama. Byłam bardzo chora. Upadłam […]

Dom to dla mnie moja rodzina. Domem nie jest budynek, to nie są cztery ściany, które możesz udekorować. Mój dom to przede wszystkim życie, ludzie, którzy nadają sens mojemu istnieniu. Ale ja nie mam domu, bo moja żona i ja żyjemy na dwóch różnych kontynentach.   Moja żona jest Libanką mieszkającą w Szwecji. Pobraliśmy się w 2017 roku, a w 2019 roku urodził się nam syn – Eli. Dziś ma dwa i pół roku, a ja jeszcze […]

Dom, w którym się urodziłem, w pewnym momencie znalazł się pod okupacją. Teraz nie można się do niego dostać, nie można do niego wejść, nie da się dotknąć jego ścian. To dziwne uczucie. Złość zmieszana z ostrą nostalgią. Przecież pamiętam każdy kąt, każdą nierówność na ścianie, każdą gałąź jabłoni za oknem. Czy byłem na to gotowy? Pewnie, że byłem, pewnie.   Urodziłem się na Ługańszczyźnie niedaleko od rosyjskiej granicy. Przez całe życie Rosja była […]

  Jestem Palestyńczykiem urodzonym w Libanie. Całe dzieciństwo i dorosłe życie spędziłem w obozach dla uchodźców w Libanie. Palestyńczykom bardzo trudno opuścić Liban, jest to w zasadzie niemożliwe. W 2015 roku postanowiłem skorzystać z nielegalnej drogi. Przekroczyłem granicę przy pomocy przemytników. Dotarłem do Niemiec, które były krajem moich marzeń o miejscu, gdzie spodziewałem się, że będą respektowane prawa każdego człowieka. Po trzech miesiącach wróciłem do Bejrutu. Cała moja droga […]

Mam na imię Ahmad. Wielu ludzi wie, że to imię jest popularne na Bliskim Wschodzie. Ale kogo to obchodzi? Jakie to ma znaczenie? Tak samo zareagowałem, kiedy dziadek powiedział mi któregoś razu: „Wnuczku, w życiu wszystko można zyskać lub stracić – oprócz imienia. Od ciebie zależy, czy będzie dobre, czy złe”. W tamtym czasie nie przywiązywałem wagi do jego słów. Dzisiaj, kiedy nie mam już dziadka, zrozumiałem, co miał na myśli. W 2013 roku, kiedy wojna toczyła […]

„Kto opuścił swój dom, ten traci swoją godność”, mówi syryjskie powiedzenie. Ibrahim, syryjski uchodźca, dopowiada: „Pozbawienie domu, bezdomność na wygnaniu, odebrały nam poczucie bezpieczeństwa. To, w połączeniu z brakiem bezpieczeństwa finansowego, sprawia, że nasze życie jest nieustanną walką o zdobycie środków na czynsz, żebyśmy nie stali się znowu bezdomni, nie trafili na ulicę”.   Ibrahim Abdel Qader ma trzydzieści osiem lat i mieszka wraz z żoną i dwójką […]

Nieradzenie sobie z lękiem jest przyczyną wielu życiowych trudności. Codziennie odczuwany może zagrażać zdrowiu psychicznemu, fizycznemu, a w szerszej perspektywie poważnie wpływać także na ład społeczny. Pod jego wpływem inaczej postrzegamy otaczający nas świat. Zrozumienie natury własnego lęku jest niezbędne, aby poprawić jakość własnego życia. Zbliżyć się do innych ludzi, współodczuwać, cieszyć się i kochać.

Do czego doprowadzić może sytuacja, kiedy naszym myśleniem kieruje strach i ignorancja? Dlaczego powinniśmy starać się unikać pułapek myślenia i kierować się empatią? Odpowiedzi na te pytania można poszukać w animacji przygotowanej przez Piotra Chmielewskiego i Instytut Globalnej Odpowiedzialności.

Czym charakteryzuje się empatia i dlaczego jest różna od sympatii? Dlaczego empatia jest tak ważna, i może być dla innych wielką pomocą? O wartości i działaniu empatii opowiada uznana profesorka Brené Brown.

Dom to rodzina, poczucie bezpieczeństwa i prywatności, możliwość prowadzenia godnego życia. Konflikty zbrojne odbierają ludziom tę codzienność. Zobacz film i poznaj historie osób, które z powodu wojny musiały uciekać ze swoich domów.

Elektryczność jest dostępna tylko 7 godzin dziennie: między 12 a 14 i później wieczorem. To jedyny moment, w którym można ochłodzić wnętrze namiotu za pomocą klimatyzatora, który potrzebuje nie tylko prądu, ale i wody: nawet 20 litrów na godzinę pracy. Okazuje się, że 50 litrów na osobę to bardzo mało, bo woda jest potrzebna również do picia, do gotowania, do mycia, do utrzymania reżimu sanitarnego w pandemii. Sytuację Irakijczyków i Irakijek opisuje Małgorzata Foremska z PAH.

Wsparcie psycho-społeczne jest ważnym elementem wspierania lokalnej społeczności mieszkającej 15 km od linii kontaktu. Ludzie, którzy tu żyją, są w stanie zawieszenia. Praktycznie każdej nocy słyszą wybuchy i ostrzeliwania, czasem też w ciągu dnia. Codziennie czekają na to, czy wojna się skończy, czy na nowo zaogni. To ogromne psychiczne obciążenie.

Jak powinna wyglądać dobra, odpowiedzialna pomoc? Obejrzyj animację przygotowaną przez PAH i poznaj zasady skutecznej pomocy humanitarnej.